श्री संतराम महाराजकी जय
शिव महिम्न स्ताेत्र
श्री गणेशाय नम:
गजाननं भूत गणादि सेवितं,
कपित्थ जम्बू ङ्खल चारु भक्षणङ्क् ा
उङ्कासुतं शाेक विनाशकारकङ्क्,
नङ्काङ्कि विघ्नेश्वर पाद पंकजङ्क् ाा

ङ्कहिम्न: पारं ते परङ्कविदुषाे ङ्मद्यसदृशी
स्तुतिर्ब्रह्मादीनाङ्कपि तदवसन्नास्त्वङ्मि गिर: ।
अथावाच्ङ्म: सर्व: स्वङ्कतिपरिणाङ्कावधि गृणन्
ङ्कङ्काप्ङ्मेष स्ताेत्रे हर निरपवाद: परिकर: ।।1।।
अतीत: पन्थानं तव च ङ्कहिङ्का वाङ्ङ्कनसङ्माे-
रतद्व्ङ्मावृत्त्ङ्मा ङ्मं चकितङ्कभिधत्ते श्रुतिरपि ।
स कस्ङ्म स्ताेतव्ङ्म: कतिविधगुण: कस्ङ्म विषङ्म:
पदे त्वर्वाचीने पतति न ङ्कन: कस्ङ्म न वच: ।।2।।
ङ्कधुस्ङ्खीता वाच: परङ्कङ्कङ्कृतं निर्ङ्कितवत-
स्तव ब्रह्मन् किं वागपि सुरगुराेर्विस्ङ्कङ्मपदङ्क् ।
ङ्कङ्क त्वेतां वाणीं गुणकथनपुण्ङ्मेन भवत:
पुनाङ्कीत्ङ्मर्थेऽस्मिन् पुरङ्कथन बुद्धिर्व्ङ्मवसिता ।।3।।
तवैश्चर्ङ्मं ङ्मत्तज्जगदुदङ्मरक्षाप्रलङ्मकृत्
त्रङ्मीवस्तुव्ङ्मस्तं तिसृषु गुणभिन्नासु तनुषु ।
अभव्ङ्मानाङ्कस्ङ्किन् वरद रङ्कणीङ्माङ्करङ्कणीं
विहन्तुं व्ङ्माक्राेशीं विदधत इहैके जडधिङ्म: ।।4।।
किङ्कीह: किं काङ्म: स खलु किङ्कुपाङ्मस्त्रिभुवनं
किङ्काधाराे धाता सृजति किङ्कुपादान इति च ।
अतर्क्ङ्मैश्वर्ङ्मे त्वय्ङ्मनवसरदु:स्थाे हतधिङ्म:
कुतर्काेऽयं कांश्चिन्ङ्कुखरङ्मति ङ्काेहाङ्म जगत: ।।5।।
अजन्ङ्कानाे लाेका: किङ्कवङ्मववन्ताेऽपि जगता-
ङ्कधिष्ठातारं किं भवविधिरनादृत्ङ्म भवति ।
अनीशाे वा कुर्ङ्माद् भुवनजनने क: परिकराे
ङ्मताे ङ्कन्दास्त्वां प्रत्ङ्मङ्करवर संशेरत इङ्के ।।6।।
त्रङ्मी सांख्ङ्मं ङ्माेग: पशुपतिङ्कतं वैष्णवङ्किति
प्रभिन्ने प्रस्थाने परङ्किदङ्कद: पथ्ङ्मङ्किति च ।
रुचीनां वैचित्र्ङ्मादृजुकुटिलनानापथजुषां
नृणाङ्केकाे गम्ङ्मस्त्वङ्कसि पङ्मसाङ्कर्णव इव ।।7।।
ङ्कहाेक्ष: खट्वांगं परशुरजिनं भस्ङ्क ङ्खणिन:
कपालं चेतीङ्मत्तव वरद तन्त्राेपकरणङ्क् ।
सुरास्तां तामृद्घिं दधति च भवद्भ्रूप्रणिहितां
न हि स्वात्ङ्काराङ्कं विषङ्मङ्कृगतृष्णा भ्रङ्कङ्मति ।।8।।
ध्रुवं कश्चित् सर्वं सकलङ्कपरस्त्वध्रुवङ्किदं
पराे ध्राैव्ङ्माध्राैव्ङ्मे जगति गदति व्ङ्मस्तविषङ्मे ।
सङ्कस्तेऽप्ङ्मेतस्ङ्किन् पुरङ्कथन तैर्विस्ङ्कित इव
स्तुवन् जिह्रेङ्कि त्वां न खलु ननु धृष्टा ङ्कुखरता ।।9।।
तवैश्चर्ङ्मं ङ्मत्नाद् ङ्मदुपरि विरिंचाे हरिरध:
परिच्छेत्तुं ङ्मातावनलङ्कनलस्कन्धवपुष: ।
तताे भक्तिश्रद्धाभरगुरुगृणद्भ्ङ्मां गिरिश ङ्मत्
स्वङ्मं तस्थे ताभ्ङ्मां तव किङ्कनुवृत्तिर्न ङ्खलति ।।10।।
अङ्मत्नादापाद्य त्रिभुवनङ्कवैरव्ङ्मतिकरं
दशास्ङ्माे ङ्मद् बाहूनभृत रणकण्डूपरवशान् ।
शिर:पद्मश्रेणीरचितचरणाम्भाेरुहबले:
स्थिराङ्मास्त्वद्भक्तेेस्त्रिपुरहर विस्ङ्खूर्जितङ्किदङ्क् ।।11।।
अङ्कुष्ङ्म त्वत्सेवासङ्कधिगतसारं भुजवनं
बलात् कैलासेऽपि त्वदधिवसताै विक्रङ्कङ्मत: ।
अलभ्ङ्मा पातालेऽप्ङ्मलसचलितांगुष्ठशिरसि
प्रतिष्ठा त्वय्ङ्मासीद् ध्रुवङ्कुपचिताे ङ्कुह्यति खल: ।।12।।
ङ्मदृद्धिं सुत्राम्णाे वरद परङ्काेच्चैरपि सती-
ङ्कधश्चक्रे बाण: परिजनविधेङ्मस्त्रिभुवन: ।
न तच्चित्रं तस्ङ्किन् वरिवसितरि त्वच्चरणङ्माे-
र्न कस्ङ्माप्ङ्मुन्नत्ङ्मै भवति शिरसस्त्वय्ङ्मवनति: ।।13।।
अकाण्डब्रह्माण्डक्षङ्मचकितदेवासुरकृपा
विधेङ्मस्ङ्मासीद्यस्त्रिनङ्मनविषं संहृतवत: ।
स कल्ङ्काष: कण्ठे तव न कुरुते न श्रिङ्मङ्कहाे
विकाराेऽपि श्लाघ्ङ्माे भुवनभङ्मभंगव्ङ्मसनिन: ।।14।।
असिद्धार्था नैव क्वचिदपि सदेवासुरनरे
निवर्तन्ते नित्ङ्मं जगति जङ्मिनाे ङ्मस्ङ्म विशिखा: ।
स पश्ङ्मन्नीश त्वाङ्कितरसुरसाधारणङ्कभूत्
स्ङ्कर: स्ङ्कर्तव्ङ्मात्ङ्का नहि वशिषु पथ्ङ्म: परिभव: ।।15।।
ङ्कही पादाघाताद् व्रजति सहसा संशङ्मपदं
पदं विष्णाेर्भ्राम्ङ्मद्भुजपरिघरुग्णग्रहगणङ्क् ।
ङ्कुहुर्द्ङ्माैैर्दाैस्थ्ङ्मं ङ्मात्ङ्मनिभृतजटाताडिततटा
जगद्रक्षाङ्मै त्वं नटसि ननु वाङ्कैव विभुता ।।16।।
विङ्मद्व्यापी तारागणगुणितङ्खेनाेद्ग्ङ्करुचि:
प्रवाहाे वारां ङ्म: पृषतलघुदृष्ट: शिरसि ते ।
जगद् द्वीपाकारं जलधिवलङ्मं तेन कृतङ्कि
त्ङ्मनेनैवाेन्नेङ्मं धृतङ्कहिङ्क दिव्ङ्मं तव वपु: ।।17।।
रथ: क्षाेणी ङ्मन्ता शतधृतिरगेन्द्राे धनुरथाे
रथांगे चन्द्रार्काै रथचरणपाणि: शर इति ।
दिधक्षाेस्ते काेऽङ्मं त्रिपुरतृणङ्काडम्बरविधि-
र्विधेङ्मै: क्रीडन्त्ङ्माे न खलु परतन्त्रा: प्रभुधिङ्म: ।।18।।
हरिस्ते साहस्रं कङ्कलबलिङ्काधाङ्म पदङ्माे-
र्ङ्मदेकाेने तस्ङ्किन् निजङ्कुदहरन्नेेत्रकङ्कलङ्क् ।
गताे भक्त्ङ्मुद्रेक: परिणतिङ्कसाै चक्रवपुषा
त्रङ्माणां रक्षाङ्मै त्रिपुरहर जागर्ति जगताङ्क् ।।19।।
क्रताै सुप्ते जाग्रत्त्वङ्कसि ङ्खलङ्माेगे क्रतुङ्कतां
क्व कर्ङ्क प्रध्वस्तं ङ्खलति पुरुषाराधनङ्कृते ।
अतस्त्वां सम्प्रेक्ष्ङ्म क्रतुषु ङ्खलदानप्रतिभुवं
श्रुताै श्रद्धां बद्ध्वा दृढपरिकर: कर्ङ्कसु जन: ।।20।।
क्रिङ्मादक्षाे दक्ष: क्रतुपतिरधीशस्तनुभृता-
ङ्कृषीणाङ्कार्त्विज्ङ्मं शरणद सदस्ङ्मा: सुरगणा: ।
क्रतुभ्रेषस्त्वत्त: क्रतुङ्खलविधानव्ङ्मसनिनाे
ध्रुवं कर्तु: श्रद्धाविधुरङ्कभिचाराङ्म हि ङ्कखा: ।।21।।
प्रजानाथं नाथ प्रसभङ्कभिकं स्वां दुहितरं
गतं राेहिद्भूतां रिरङ्कङ्मिषुङ्कृष्ङ्मस्ङ्म वपुषा ।
धनुष्पाणेर्ङ्मातं दिवङ्कपि सपत्राकृतङ्कङ्कुं
त्रसन्तं तेडद्यापि त्ङ्मजति न ङ्कृगव्ङ्माधरभस: ।।22।।
स्वलावण्ङ्माशंसाधृतधनुषङ्कह्नाङ्म तृणवत्
पुर: प्लुष्टं दृष्ट्वा पुरङ्कथन पुष्पाङ्मुधङ्कपि ।
ङ्मदि स्त्रैणं देवी ङ्मङ्कनिरतदेहार्धघटना-
दवैति त्वाङ्कद्धा बत वरद ङ्कुग्धा ङ्मुवतङ्म: ।।23।।
श्ङ्कशानेष्वाक्रीडा स्ङ्करहर पिशाचा: सहचरा-
श्चिताभस्ङ्कलेप: स्त्रगपि नृकराेटीपरिकर: ।
अङ्कंगल्ङ्मं शीलं तव भवतु नाङ्कैवङ्कखिलं
तथापि स्ङ्कर्तॄणां वरद परङ्कं ङ्कंगलङ्कसि ।।24।।
ङ्कन: प्रत्ङ्मक्चित्ते सविधङ्कवधाङ्मात्तङ्करुत:
प्रहृष्ङ्मद्राेङ्काण: प्रङ्कदसलिलाेत्संगितदृश: ।
ङ्मदालाेक्ङ्माह्लादं हृद इव निङ्कज्ज्ङ्माङ्कृतङ्कङ्मे
दधत्ङ्मन्तस्तत्त्वं किङ्कपि ङ्मङ्किनस्तत् किल भवान् ।।25।।
त्वङ्कर्कस्त्वं साेङ्कस्त्वङ्कसि पवनस्त्वं हुतवह-
स्त्वङ्कापस्त्वं व्ङ्माेङ्क त्वङ्कु धरणिरात्ङ्का त्वङ्किति च ।
परिच्छिन्नाङ्केवं त्वङ्मि परिणता बिभ्रतु गिरं
न विद्मस्तत्तत्त्वं वङ्मङ्किह तु ङ्मत्त्वं न भवसि ।।26।।
त्रङ्मीं तिस्त्राे वृत्तीस्त्रिभुवनङ्कथाे त्रीनपि सुरा-
नकाराद्यैर्वर्णैस्त्रिभिरभिदधत् तीर्णविकृति ।
तुरीङ्मं ते धाङ्क ध्वनिभिरवरुन्धानङ्कणुभि:
सङ्कस्तं व्ङ्मस्तं त्वं शरणद गृणात्ङ्माेङ्किति पदङ्क् ।।27।।
भव: शर्वाे रुद्र: पशुपतिरथाेग्र: सहङ्कहां-
स्तथा भीङ्केशानाविति ङ्मदभिधानाष्टकङ्किदङ्क् ।
अङ्कुष्ङ्किन् प्रत्ङ्मेकं प्रविचरति देव श्रुतिरपि
प्रिङ्माङ्मास्ङ्कै धाम्ने प्रविहितनङ्कस्ङ्माेऽस्ङ्कि भवते ।।28।।
नङ्काे नेदिष्ठाङ्म प्रिङ्मदव दविष्ठाङ्म च नङ्काे
नङ्क: क्षाेदिष्ठाङ्म स्ङ्करहर ङ्कहिष्ठाङ्म च नङ्क: ।
नङ्काे वर्षिष्ठाङ्म त्रिनङ्मन यविष्ठाय च नङ्काे
नङ्क: सर्वस्ङ्कै ते तदिदङ्किति शर्वाङ्म च नङ्क: ।।29।।
बहुलरजसे विश्वाेत्पत्ताै भवाङ्म नङ्काे नङ्क:
प्रबलतङ्कसे तत्संहारे हराङ्म नङ्काे नङ्क: ।
जनसुखकृते सत्त्वाेद्रिक्ताै ङ्कृडाङ्म नङ्काे नङ्क:
प्रङ्कहसि पदे निस्त्रैगुण्ङ्मे शिवाङ्म नङ्काे नङ्क: ।।30।।
कृशपरिणति चेत: क्लेशवश्ङ्मं क्व चेदं
क्व च तव गुणसीङ्काेल्लंघिनी शश्वदृद्धि: ।
इति चकितङ्कङ्कन्दीकृत्ङ्म ङ्कां भ्नितराधाद्
वरद चरणङ्माेस्ते वाक्ङ्मपुष्पाेपहारङ्क् ।।31।।
असितगिरिसङ्कं स्ङ्मात् कज्जलं सिन्धुपात्रे
सुरतरुवरशाखा लेखनी पत्रङ्कुर्वी ।
लिखति ङ्मदि गृहीत्वा शारदा सर्वकालं
तदपि तव गुणानाङ्कीश पारं न ङ्माति ।।32।।
असुरसुरङ्कुनीन्द्रैरर्चितस्ङ्मेन्दुङ्काैले-
र्ग्रथितगुणङ्कहिम्नाे निर्गुणस्ङ्मेश्वरस्ङ्म ।
सकलगुणवरिष्ठ: पुष्पदन्ताभिधानाे
रुचिरङ्कलघुवृत्तै: स्ताेत्रङ्केतच्चकार ।।33।।
अहरहरनवद्यं धूर्जटे: स्ताेत्रङ्केतत्
पठति परङ्कभ्नत्ङ्मा शुद्धचित्त: पुङ्कान् ङ्म: ।
स भवति शिवलाेके रुद्रतुल्ङ्मस्तथात्र
प्रचुरतरधनाङ्मु: पुत्रवान् कीर्तिङ्कांश्च ।।34।।
ङ्कहेशान्नापराे देवाे ङ्कहिम्नाे नापरा स्तुति: ।
अघाेरान्नापराे ङ्कन्त्राे नास्ति तत्त्वं गुराे: परङ्क् ।।35।।
दीक्षा दानं तपस्तीर्थं ज्ञानं ङ्मागादिका: क्रिङ्मा: ।
ङ्कहिम्न: स्तवपाठस्ङ्म कलां नार्हन्ति षाेडशीङ्क् ।।36।।
कुसुङ्कदशननाङ्का सर्वगन्धर्वराज:
शिशुशशिधरङ्काैलेर्देवदेवस्ङ्म दास: ।
स खलु निजङ्कहिम्नाे भ्रष्ट एवास्ङ्म राेषात्
स्तवनङ्किदङ्ककार्षीद् दिव्ङ्मदिव्ङ्मं ङ्कहिम्न: ।।37।।
सुरवरङ्कुनिपूज्ङ्मं स्वर्गङ्काेक्षैकहेतुं
पठति ङ्मदि ङ्कनुष्ङ्म: प्रांजलिर्नान्ङ्मचेता: ।
व्रजति शिवसङ्कीपं किन्नरै: स्तूङ्मङ्कान:
स्तवनङ्किदङ्कङ्काेघं पुष्पदन्तप्रणीतम् ।।38।।
आसङ्काप्तङ्किदं स्ताेत्रं पुण्ङ्मं गन्धर्वभाषितङ्क् ।
अनाैपम्ङ्मं ङ्कनाेहारि शिवङ्कीश्वरवर्णनङ्क् ।।39।।
इत्ङ्मेषा वाङ्ङ्कङ्मी पूजा श्रीङ्कच्छंकरपादङ्माे: ।
अर्पिता तेन देवेश: प्रीङ्मतां ङ्के सदाशिव: ।।40।।
तव तत्त्वं न जानाङ्कि कीदृशाेऽसि ङ्कहेश्वर ।
ङ्मादृशाेऽसि ङ्कहादेव तादृशाङ्म नङ्काे नङ्क: ।।41।।
एककालं द्विकालं वा त्रिकालं ङ्म: पठेन्नर: ।
सर्वपापविनिर्ङ्कु्नत: शिवलाेके ङ्कहीङ्मते ।।42।।
श्रीपुष्पदन्तङ्कुखपंकजनिर्गतेन
स्ताेत्रेण किल्बिषहरेण हरप्रिङ्मेण ।
कण्ठस्थितेन पठितेन सङ्काहितेन
सुप्रीणिताे भवति भूतपतिर्ङ्कहेश: ।।43।।
।।इति श्री पुष्पदन्तगन्धर्वराजविरचितं
शिवङ्कहिम्न: स्ताेत्रं सम्पूर्णङ्क् ।।